Grounded Running


Hardlopers moeten zweven. Zo kort mogelijk de grond raken. De pezen komen bij de landing op spanning en geven als een veer een krachtige afzet tot zweeffase. Romp recht of licht voorover. Een ideaalbeeld. Ook trainingsoefeningen worden hierop afgesteld. De stijl van Gebrselassie is indrukwekkend. Maar er zijn ook lopers die onder de 3h lopen op de marathon, die toch veel meer glijden over het parcours.

Zelf dacht ik dat bij wandelen steeds één voet de grond raakt. Tijdens lopen is er een zweeffase. En beelde mij daar verstopte juryleden bij in, die van achter een struik snelwandelaars proberen te betrappen op een zweeffase/lopen. Maar er bestaat ook "Grounded running". Het is lopen omdat de knie doorbuigt wanneer de voet contact maakt met de grond. Maar er is geen zweeffase. Er is steeds een voet in contact met de grond. Bij grounded running wordt ook minder hoog afgestoten. Het is lopen met een vlakkere loopstijl.

Bij ultralopers zie je heel vaak dat de voeten veel minder hoog van de grond gaan. Ze lijken er in te slagen om maar net boven de straat te gaan zweven. Amerikaanse wetenschappers zagen dat 16% van de recreatieve marathon lopers spontaan aan grounded running deden. Ook in Japan en aan de RUG is hier gezamelijk wetenschappelijk onderzoek naar. Wat zijn de gevolgen? Belasting van de pezen lager? Is dit iets voor mij?  

Senne Bonnaerens weet hier alles van. Hij onderzocht de belasting op het bewegingsstelsel, de impactbelasting, en de belasting op spieren, pezen en gewrichten. Opmerkelijk is dat het energieverbruik hoger lag. Het zou ook makkelijk aan te leren zijn en het overschakelen naar deze looptechniek zou eenvoudig zijn.

Iets waar wij zeer benieuwd naar zijn. Veel meer over willen weten. Zelf uitproberen. Daarom is Senne Bonnaerens een van de sprekers op onze volgende Runners Talk Infoavond op 21 maart.

Schrijf nu in voor deze infoavond.
Bekijk het volledige programma.