Voor deze etappe kunnen etappelopers opgepikt worden aan het station van Virton.
We starten in Ethe, deelgemeente van Virton. Voor de tweede etappe is het niet noodzakelijk om klaar wakker aan de loop te beginnen. Met het hoofd nog in de wolken starten we met "Le sentier des songes" of het dromenpad. Lekker verder dromen van alles wat komen gaat.
Maar we zijn nog maar een goede kilometer ver en iedereen wordt wakker geschud. Het leuke kabbelende dromenpad wordt plots een korte stevige klim, de boomkruinen tegemoet.
Maar na de stevige klim mogen we enkele kilometers lang dalen naar het centrum van Virton. Zo lopen de kilometers vlot voorbij. In het centrum nog een trapje af, en langs het riviertje de Thon. Eerst nog een verhard fietspaadje, verder mogen we er nog eens langs over een leuke maar glibberige single track. Waarmee we in een andere deelgemeente Saint-Mard zijn gekomen. Een geitenboerderij kondigd een nieuwe zware klim aan. Het eerste zware stuk is nog verhard. Dan zwakt de klim wat af. Na twee keer een baan te hebben overgestoken maakt de klim opnieuw een steile knik, deze keer onverhard. Eenmaal boven lopen we Torgny binnen. Met rechts een Maria heuvel. Schuin daar tegenover een kappel met aan de achterkant de laatste Belgische kluizenaares. We dalen verder naar het mooiste dorpje van de GR129. Het zuidelijkste dorpje van België zou een microklimaat hebben en ook een bekende wijngaard. In het centrum is nog een lavoir.
Eenmaal gedaald tot in het centrum bij de Lavoir, mogen we terug. Een stevige klim langs de plaatselijke wijngaard. De houten tros druiven hebben altijd een mooie blauwe kleur. Ondertussen zwoegen we verder naar de top. Behalve stevige klimmen volgen ook de snelle afdalingen zich vandaag op. In een mum van tijd rollen we dan ook Lamerteau binnen. Via een oude spoorwegbedding met een fotoreportage van de plaatselijke fotoclub komen we al in het volgende dorpje waar ons de bevoorrading wacht. Deze kunnen we goed gebruiken voor nog een laatste keer in deze etappe een stevige klim naar Montquintin. Met een oude ruïne op de top.
Daarna mogen we voor deze etappe hoofdzakelijk dalen. Wel nog eens een klimmetje om een stukje op de Frans-Belgische grens te kunnen lopen. Om daarna opnieuw verder te dalen. Naar het einde van de etappe toe zitten we volop in het groen. Het gaat afwisselend dalend en stijgend. We mogen onder de spoorweg door. Na nog een extra lusje komen we opnieuw langs de spoorweg. Teken dat we vlak bij de finish zijn, die bij de slagbomen iets verder op ligt.