Verslagje(s)

Ook een verslagje? Stuur het ons door, wij publiceren het met plezier.


Bandanarunner schreef:
Sinterklaastrail. Met een dagje vertraging zakte de goedheilig man af naar het Oost-Vlaamse Knesselare voor de allereerste editie van de trail die zijn naam draagt. Na een drukke dag zat een loopwedstrijdje er voor hem niet in (hij had ook niet meteen de juiste outfit aan), wij hadden wel zin in een trailmarathon. In de sporthal wemelde het van de bekende gezichten en het is altijd leuk om naar al die verschillende verhalen te luisteren. De start verliep een beetje chaotisch omdat de deelnemers aan alle afstanden samen moesten vertrekken vanuit de inkomhal van de sporthal. Gelukkig zijn traillopers heel minzame mensen waardoor iedereen vlot kon starten. Al snel doken we het eerste bos in en dat lag er vrij behoorlijk bij. We doorkruisten het Drongengoedbos waar ik al enkele keren aan het werk was. Ik deed er onder andere een interviewloopje met Spartathleet Olivier Verhaege en met chef Peter De Clercq. Ik vrees dat die laatste zijn loopschoenen al een tijdje aan de haak heeft gehangen. Na 12 kilometer kwamen we aan de eerste bevoorrading. Ik was nog goed voorzien van alles en besliste om meteen door te gaan. Wat volgde was een verraderlijk bosje met enkele kort afgezaagde boomstompjes die door de bladeren nauwelijks zichtbaar waren. Voor mij zag ik iemand tegen de grond gaan, gelukkig zonder erg. Na 1u45 kwam ik aan de splitsing waarbij ik afscheid moest nemen van de halve marathonlopers. Had ik tot nu toe veel gezelschap gehad, plots liep ik helemaal alleen. Ik genoot van de prachtige herfsttooi van het bos. Even later kwamen we aan een stukje bos dat recent was gekapt. De bosbouwmachines hadden van de dreef een zompige blubber gemaakt waar ik tot over mijn enkels in wegzakte. Ik ging over op stappen. Het gaat wel wat trager, maar op die manier bouwde ik extra veiligheid in. Het laatste wat ik wou, was een valpartij in die modderbrij. Het geluid van motoren deed me wat later opschrikken. Ik naderde het vliegveld van Ursel. Het viel me op hoeveel activiteit er hier was want het ene vliegtuigje na het ander ging de lucht in. Zelf ging ik steeds minder van de grond want de benen begonnen zwaar te wegen. Ik kreeg nu spijt dat ik niet was gestopt bij de eerste bevoorrading want mijn drinkbus was helemaal leeg. Op een lager toerental liep ik verder in de hoop snel bij de tweede bevoorrading op kilometer 33 te komen. Daar nam ik uitgebreid de tijd om de reserves aan te vullen. De mix van cola, sportdrank, Tuc-koekjes, banaan en chocolade was allesbehalve een culinair hoogstandje, maar ik had weer extra energie. Het laatste stuk ging vrij vlot, ook al omdat er heel wat verharde paden en straten waren. In de achtergrond zag ik twee silhouetten dichterbij komen. Alhoewel ik niet echt met de wedstrijd bezig was, stak ik toch maar een tandje bij. Even later stond ik helemaal stil. Ik moest de drukke Knokkebaan over en net toen ik aankwam, sprongen de verkeerslichten op rood. Door het onverwachte oponthoud kreeg ik toch een beetje stress. Angstvallig rondkijkend liep ik verder. Even later doemde het sportpark van Knesselare op. De organisatoren hadden nog voor een leuke uitsmijter gezorgd door ons de laatste meters over een technisch hobbelparcours te sturen. De klok viel stil op 3u49' netto en dat bleek goed voor een 18e plaats. Prima organisatie van Joeri&Co. Komende zondag staat al de volgende marathon (nummer 111) op het programma.