Verslagje Daniel Thylys


09-06-2019 - BK 100 km Pinksterlopen Zwevezele / Gisteren eerlijk gezegd nog te vermoeid om verslagjes te schrijven. Gelukkig was het een vrije dag. Maar gezien al de warme reacties en hier en daar de vraag 'hoe is het geweest?' kan ik niet anders dan m'n versie van de 100 km te geven 😉 2 jaar geleden eerste 100 km bij de 'buren' in Aalter. Vorig jaar een thuismatch bij eigen atletiekclub Beverhout vanaf Drogenbrood in Beernem. Dit jaar in eigen gemeente. Ook volgend jaar zal er wel weer een reden zijn om toch mee te doen..... Hoewel ik zondagavond op km 98 met nog 4 km te gaan.... (nee niet verkeerd geteld; ik had 102 km op m'n horloge bij aankomst 😊) , .... toch even dacht 'derde keer, dat was de laatste het is genoeg geweest....' maar ja, ultralopen, hoewel in mijn geval ultra-wandel-lopen, kruipt héél diep 😊 Iedereen kent elkaar, maatjes onder elkaar, een hechte familie. De missie was ook afgelopen zondag dezelfde als bij m'n vorige deelnames: aankomen binnen de limiettijd. Bij elke wedstrijd die je loopt, van jogging tot ultra-afstand. Altijd weer komt hetzelfde terug. Als je jezelf een tijd oplegt crash je vroeg of laat in een ongelukkig gevoel, ontgoocheling en mentale frustratie. Dus zondagochtend een beetje vroeger opgestaan dan andere zondagen; een beetje, want op 10' rijden van de start was een vermoeide rit en te vroeg opstaan alvast geen excuus. Zondag was het dan nog de mooiste dag van de week met zon en bij momenten zelfs tamelijk warm. Later op de dag kwam welkome afkoeling. De start om 8u leek me een voor velen te snelle start, zeker voor een 100 km. Dat zou later in de wedstrijd een pijnlijke conclusie voor enkele lopers worden 🙄 Het verraderlijk vals plat zou je dan ook maar in de volgende rondes voelen. Samen met m'n ultraloopmaatje Rebecca zaten we meteen in het laatste groepje. Maar de doorzetters zitten wel vaker achterin 😊 Ik moest het groepje al na de 3de ronde verlaten voor een noodgedwongen sanitaire stop. Maar ik vond snel een goed tempo en de rondjes van een kleine 5 km vlogen vlot voorbij. Halve marathontijd in +/- 2u00, marathonafstand in 4u15'. Het feit dat ik er blijkbaar 'goed' bleef uitzien gaf me de moed om goed door te zetten. 2de marathon in 9u50'. Een 100 km begint pas echt rond 70-80 km en dat was voelbaar. Het gebrek aan heuveltraining en loopkms (212 in april en 182 in mei) begon te wegen denk ik achteraf. Het niet halen van de limiettijd (13u00) was geen moment in gevaar en ook al werd elke ronde zwaarder en zwaarder ik bleef wandelen afwisselen met stukjes lopen. Ik slaag er meer en meer in om te blijven lopen zelfs tijdens de laatste kms. Met een warm publiek die me bij aankomst op km 102 (100 volgens de organisatie) luid juichend omarmde kon ik niet anders dan dolgelukkig zijn met een aankomst na 12u20' loopplezier en ja hoor nu en dan eens door een muur gaan en nu en dan wat afzien. Maar we did if for the 3rd time (2017: 12u30', 2018: 11u50' en brons in m'n leeftijdscategorie, dit jaar een te sterk deelnmersveld van leeftijdsgenoten die de medailles dubbel en dik verdienen). Proficiat aan alle deelnemers, finishers en  Joeri  met z'n crew die - ik blijf het herhalen - dit BK 100 km met een schitterende, vlekkeloze organisatie in België houden) 😊😉👍 De Strava-statistieken: 63,01 mile / 11:42:51 moving time / 11:09 pace / 12:22:10 elapsed time - alle pitstops hebben toch in totaal een kleine 3 kwartier geduurd / Elevation 1050 feet - dat is zo'n 350 hoogtemeters sommige horloges registreerden blijkbaar tot 550 hoogtemeters, nee Zwevezele is niet vlak 😅/ 24ste op 26 aangekomen deelnemers